Into Nature: Time Horizons

Bronneger, Drenthe, NL

Dutch audio intro

photos Johan Nieuwenhuize

IJsselbiennale: Grondtonen

Dieren, Gelderland, NL

photos Johan Nieuwenhuize

Doublet 2 @ Concordia Eschede 2022
Duo- show with Silke Schoenfeld

photos: Johan Nieuwenhuize

FIBER festival @ Tolhuistuin Amsterdam

coproduction with Highlight festival, Mondriaan Fund & Stroom Den Haag

Can art offer us a space to contemplate fundamental questions about the future and our understanding of the reality we live in? On the former Royal Dutch Shell site, now Tolhuistuin, the site specific installation 'Every Future (Is A Crime Scene) part V' offers a space to reflect on our belief in technological progress and its infinity.

Shell, a specialist in the field of future scenarios, hid their knowledge about climate change for decades. By now we all know what their impact has been on this earth. Fitting in with the Tolhuistuin location that used to be the kingdom of one of the most polluting companies in fossil fuel extraction, Fokkens invites us to reflect on the impact and finiteness of narratives, utopian technology and certain ways of thinking about the future.

A scene of evidence, of analytical and ceremonial ritual, echoing a movement in sensibility from antropocentric separatism to holistic entanglement.

feature Jegens&Tevens

FIBER Festival recap video

1 minute video impression

photos: Johan Nieuwenhuize

Highlight festival @ TU Delft

coproduction with FIBER festival, Mondriaan Fund & Stroom Den Haag

This work looks into the possibilities of archaeological and oracular sites as devices to 'think ahead', to speculate on things to come, to place oneself in another time, another space and another pace.

The 'Every future..' series investigates the 'archaeology of the future'; making large leaps in time and in speculations while exploring the possibilities of the archaeological site as a form of theatrical presentation. While archaeology provides sufficient artefacts to create an image of the past, it needs a 'story' to make it 'work'. For creating an image of the future, the problem is reversed: enough stories, but no (arte)facts yet.

In Every Future: Part IV, Thijs Ebbe Fokkens aims to process contrasting facets of our relationship with technology. Showing signs of ingenuity, control and insight but also of mystery, obscurity, and elusiveness, and presenting non-modern, mystical, visceral forms of interaction (alluding to oracles, shamans, rituals and ceremonies). A process in which the unforeseen is the protagonist, with the aim to create a theatrical place and time that expresses the hodgepodge of resistance, optimism, fears, promises and desires around technological innovation and social disruption.

photos Johan Nieuwenhuize

solo show @ JOEY RAMONE

Archaeology is fundamentally a historical science, one that encompasses the general objectives of reconstructing, interpreting, and understanding past human societies. It is a uniquely hybrid intellectual endeavour that requires knowledge of an eclectic, wide-ranging set of analytic methods and social theories to write the history of past societies.

Although using archaeological excavations as a presentation form Fokkens aims the reverse. With Every future (is a crime scene) - part III he applies a strategy of 'archaeology of the future' investigating a physical and mental space for reflection, which enables different ways to relate to the future time.

The works shown in Every future (is a crime scene) - part III armed by definition with a utopian blueprint look into the possibilities of archaeological and oracular sites as devices to 'think ahead', to speculate on things to come. This negotiation of a utopian vision of the future, of man and the world is manifested in the form of site specific installations constructed out of wood, natural materials but also neon lights and incorporate drawings (drafts) and in some occasions photography. According to Fokkens, art promises to offer the means to speculate on things to come, to place oneself in another time, another space and at another pace.

This idea of utopianism or the utopian method that is inherent to archaeology can best be described in Tyson Lewis's writings in that "the future comes to us in ruins through which the utopian archaeologist fits together its mysterious contours". And so like a utopian archaeologist Fokkens pieces together the 'flashes of the future' that can be glimpsed amidst flickering moments of anticipatory consciousness.

*(Lewis 2006 Lewis, T. 2006. Utopia and Education in Critical Theory.

photos Johan Nieuwenhuize

Climate as Artifact @ Electriciteitsfabriek Den Haag

in collaboration with Satellietgroep

Every future (is a crime scene) part II

Act I

(s)pace

contemplating scale & pace

cosmic singularity = a point in space-time found beyond the event horizon of a black hole where the curvature of space-time grows beyond all bounds and thus drops out of existence (and/or into infinity)

technological singularity = a point in space-time where the exponential acceleration of technological development, specifically in the fields of artificial intelligence, genetics and (nano)robotics, grows beyond all bounds, with unfathomable speed and impact of change.

Act II

the body

contemplating the loss of visceral being, the end of flesh and blood

when speculating on a future point in space-time where the body has rendered itself obsolete, might it be possible to communicate that what constitutes 'a body' to such future beings?

Act III

where power does not lie

contemplating the lack of imagination

a personal/collective deficiency when considering alternate narratives beyond the catastrophic ones of explosion and/or collapse

Act IV

Are we there yet? No, you are here.

photos Johan Nieuwenhuize

solo show @ Locatie Z Den Haag

photos Johan Nieuwenhuize

solo show @ JOEY RAMONE

photos Johan Nieuwenhuize

DordtYart '15

'Resistance Piece' bestaat uit een grote houten constructie met daarop een achthoekig vlak. En daarvoor een loopbrug die een blik biedt op dat bovenvlak. De constructie eronder herbergt een ruimte, afgebakend door een plastic vel.

Wie de trap oploopt ziet een geërodeerd stuk zanderige grond met groeven die naar elkaar toelopen in een zwart gat. Weer afdalend blijkt dat een heldere blik op de ruimte daaronder wordt verstoort door het plastic. In deze coulissen zijn enkel vage contouren te zien van iets wat een rommelige werkplaats lijkt.

Wie met zijn ogen verder tracht door te dringen in deze obscure ruimte, ontwaart houten schragen en borden, koffers en kisten, takkenbossen, zwarte lappen stof, een mes getapet aan een stok, en een bord waarop met moeite valt te lezen: 'the singularity is near' (de singulariteit is nabij).

De term singulariteit is afkomstig uit de kosmologie en beschrijft een punt in de ruimte-tijd waar de heersende natuurwetten hun geldigheid verliezen. Dit punt bevindt zich op de grens, de waarnemingshorizon, van een zwart gat.

'The Singularity is near' is de titel van een boek uit 2005 van futuroloog Ray Kurzweil. Hij beschrijft de technologische singulariteit; het veronderstelde breekpunt in de nabije toekomst (omstreeks 2045) waarbij de technologische vooruitgang zo sterk accelereert qua snelheid, volume en impact, dat de mensheid die niet meer kan bijbenen en de maatschappij die daar het gevolg van is, niet meer kan begrijpen, tenzij het menselijk brein ook een upgrade krijgt. De singulariteit is in zijn ogen dan ook een keerpunt in de menselijke evolutie; het moment waarop de mens volledig versmelt met kunstmatige intelligentie en 'de biologie ontstijgt'. Daardoor zal er geen onderscheid meer te maken zijn tussen mens en machine, tussen fysiek en virtueel.

De singulariteit als toekomstbeeld roept tegenstrijdige reacties op: het is een belofte of een schrikbeeld of beide tegelijk. Bovendien lijkt de weg ernaartoe - voortschrijdende versmelting van mens en machine - onontkoombaar en oncontroleerbaar.

'Resistance Piece' is een uiting van het onvermogen van Thijs Ebbe Fokkens om een positie in te nemen ten aanzien van het begrip singulariteit. Zijn installatie is een denkmodel; resultaat van een proces van hardop beeldend denken, die ambiguïteit uitdrukt, meerkantig is, gespleten en ongrijpbaar.

De ondergrondse ruimte - waarin de tijd gestold lijkt te zijn - is drager van een landschap met een onpeilbaar zwart gat en toont zowel tekenen van verzet als van overgave, van ontsnapping, maar ook van dienstbaarheid en medeplichtigheid.

Dit werk past in de serie 'geconstrueerde ontdekkingen' die hij de afgelopen jaren heeft gerealiseerd; zinspelingen op wetenschappelijke en religieuze inspanningen die mensen ondernemen om grip te krijgen op de wereld. Zijn combinaties van installaties, tekeningen en foto's komen voort uit de wens betekenis te vangen en de zoektocht naar een ideaal perspectief om dit te doen. Fokkens jaagt al denkend en bouwend het bestaan na van deze utopische blik, plek en moment.

Dit proces resulteert in obscure voorstellingen met een gelaagde, meerkantige structuur. Niettemin hebben ze een open karakter. Ze vormen een voorstel om - aan de hand van concrete indrukken - te speculeren en te overdenken wat er hand is en wat ons te wachten staat.

photos Johan Nieuwenhuize

Art Rotterdam 2014 (Momart show with Maurice Bogaert) & DordtYart 2015

photos Johan Nieuwenhuize

solo show @ De Fabriek Eindhoven

photos Johan Nieuwenhuize & Peter Cox

photos Johan Nieuwenhuize & Thijs Ebbe Fokkens